Heel veel informatie die we als bestuur gebruiken en genereren wordt bewaard in informaticasystemen.
Dat heeft als gevolg dat, als je de samenwerking met een bepaalde leverancier of het gebruik van een bepaalde toepassing wil beeindigen, je die informatie (geheel of gedeeltelijk) zal willen meenemen naar een nieuw systeem of een nieuwe toepassing.
Dat blijkt dikwijls een probleem te zijn, omdat dergelijke conversies vrij complex kunnen worden, en je eigenlijk moet rekenen op de goodwill van een leverancier waarmee je op het punt staat je samenwerking te beeindigen : je wil zijn software vervangen door die van een concurrent ...
Het voor de handlinggende antwoord is "We moeten een exitstrategie hebben" -- dat is bijvoorbeeld ook nadrukkelijk aan bod gekomen in de VICTOR infosessie over informatieveiligheid onder het thema "cloud", o.a. omdat dit probleem des te acuter wordt bij subscription-based software (SaaS, Cloud, ...), maar het is eigenlijk evenzeer een probleem bij gelijk welke toepassing.
Probleem : hoe bouw je die exitstrategie van te voren in ? Hoe bepaal je, op het moment dat je een toepassing aanschaft, wat je exitstrategie zal zijn als je nog niet weet wat het volgende systeem is waarnaar je zal migreren ?
En hoe omschrijf je zoiets in een bestek op een manier die concreet genoeg is om het afdwingbaar te maken (en om de leverancier toe te laten de eventuele kost ervan in te schatten) als je nog niet weet welk bestandsformaat of dataformaat je in de toekomst nodig gaat hebben ?
Welke andere invalshoeken of wegen naar oplossingen kunnen we hierin bewandelen ?
Zijn er besturen die hier al een bruikbare, goedwerkende oplossing voor gevonden hebben ?